رسول ترک را همه می شناسند. همان فرد گنهکاری که به واسطه ی امام حسین علیه السلام پاک شد و به درجات والایی رسید. وقتی اسم توبه و بازگشت می آید بعد از جناب حر بن ریاحی ، اسم رسول ترک در اذهان تداعی میشود...

ماجرایی که برای شما درباره رسول ترک نقل میکنیم توسط دوست ایشان آقای حاج محمد احمدی بیان شده است:

آقای احمدی میگوید سالها پیش ضریحی برای حضرت رقیه سلام الله علیها در تهران ساختند و آن را در خانه ای قرار دادند تا مردم هم بازدید کنند. من یک روز به آن خانه در خیابان ری رفتم و مشاهده کردم که خانه ای بسیار بزرگ است و اتاقهای فراوانی دور تا دور آن قرار داد. ضریح حضرت رقیه (س) را هم دقیقا در میان حیاط گذارده بودند. افراد فراوانی برای زیارت آن ضریح آمده بود و خانه پُر از جمعیت شده بود. من رسول ترک را در گوشه ای از خانه دیدم و به سختی خودم را به او رساندم و در کنارش نشستم. رسول ترک در حال و هوای عجیبی فرو رفته بود و گریه میکرد و زمزمه هایی زیر لب داشت. او به ضریح خیره شده بود وقتی دقت کردم متوجه شدم که اطرافیان به زمزمه های رسول ترک گوش میکنند و دل میدهند. رسول ترک کم کم زمزمه های خود را بلند و بلندتر کرد و ناگهان با سوز و اشک فریاد زد: چه کسی میگوید اولین زائری که امام حسین علیه السلام را زیارت کرد جناب جابر بن عبدالله انصاری است؟! نخیر او نبود. همین سه ساله همین دخترک اولین زائر است! جابر بن عبدالله وقتی در روز اربعین به کربلا رسید خاک را بوسید ولی این سه ساله در شب یازدهم محرم و در آن تاریکی های شب به قتلگاه رفت و جنازه پدرش امام حسین علیه السلام را زیارت کرد و بوسید.

عکس ضریح قدیمی و قبلی حضرت رقیه سلام الله علیها

گریه و زاری جمعیت ، آن خانه بزرگ را فرا گرفت و همه ی مردم به حرفهای رسول ترک درباره حضرت رقیه گوش میدادند و ضجه میزدند. رسول ترک مجددا از جایش بلند شد و گفت: ای مردم در این دنیا فقط دو نفر بودند که وقتی از این دنیا رفتند سه تن از امامان معصوم بالای سر آن دو نفر بود. یکی حضرت فاطمه (س) است که بالای سر او حضرت علی (ع) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) حضور داشتند. ای مردم یک نفر دیگه هست که وقتی از دنیا میرفت سه نفر از امامان بر بالای سرش حاضر بودند و آن شخص همین سه ساله حضرت رقیه (س) میباشد. وقتی حضرت رقیه (س) در خرابه شام در حال جان دادن بود یکی امام سجاد (ع) بود که در خرابه حضور داشت  و دومین معصوم هم امام باقز (ع) بود که آن زمان در سنین کودکی قرار داشتند و بالای جنازه حضرت حاضر بود.

سپس حاج رسول ترک در حالی که به شدت گریه میکرد فریادش را بلندتر کرد و گفت: ای مردم سومین امام و معصومی که بالای جنازه حضرت رقیه در خرابه شام حاضر بود یر بریده ی پدرش امام حسین (ع) بود...

 بی بی رقیه خاتون سلام الله علیها در فراق امام حسین علیه السلام ، دائما سراغ پدرش را میگرفت و او را صدا میزد.

اما نکته ای که در این مطلب قصد داریم بیان کنیم این است که حضرت رقیه سلام الله علیها از چه واژه ای استفاده کردند و چرا؟

حضرت رقیه (س) در خرابه شام میگفت: اَبـَه اَبـَه اَبـَه... و به ندرت از واژه ی " اَبتاه " استفاده نمود. حتما الان میگویید که "ابه" و "ابتاه" یک معنی را میدهد و هر دو یعنی "پدر"! بله درست است اما یک تفاوت وجود دارد و آن این است که ابتاه به معنای "پدرجان" است و "ابه" به معنای "بابا جون" ، یعنی ابه لفظ محاوره ای محبت آمیز است و اگر بخواهیم آن را دقیق تر به فارسی ترجمه کنیم این معانی از آن برداشت میشود: بابای قشنگم ، بابای نازم.

این نشان از رابطه بسیار محبت آمیز حضرت رقیه (س) با امام حسین (ع) است...

  آری دانستیم که بابای قشنگم یعنی "اَبَه" ؛ ولی هیچکس در جهان نمیداند "بابای خون آلودم" و "بابای سر بریده ام" یعنی چه! بدون شک هیچ دایرة المعارفی شامل این کلمات نمیشود و فقط رقیه میداند که "بابای بی سر" یعنی چه!

گاهی بعضی از افراد ، پیرامون مسئله ای اظهار نظر میکنند که در آن هیچگونه علم و تخصصی ندارند و حسن عباسی یکی از مصداق های بارز همین مسئله است!

او برای اینکه کمی خود را معروف کند بر علیه دستگاه با عظمت امام حسین علیه السلام به سخنرانی پرداخت و البته خود را رسوا نمود. بسیاری از علما و مادحین اهل بیت علیهم السلام بر علیه حرفهای بی محتوای این شخص ناآگاه موضع گرفتند که در این بین حاج محمود کریمی و حاج حسین سازور بیشتر سنگ تمام گذاشتند.

ما به بعضی از حرفهای کوته فکرانه این فرد به اصطلاح دکتر اشاره میکنیم:

* طرف بر سر خود می کوبد و می گوید رقیه...! رقیه دیگر کیست؟!

* حسین معصوم بود، بچه‌هایش که معصوم نبودند. آن وقت اینها می شوند دیوانه رقیه و علی اکبر و عباس!

* آن کسی که می گوید دیوانه علی اکبر است را ببرید و در تیمارستان بستری کنید!

* و ........................

نکته عجیب تر آنکه حسن عباسی در سخنرانی خود ، دو فرد کافر به نام "مارکس" و "دکارت" را با لفظ آقا بیان میکند ولی نام مبارک امام حسین علیه السلام را میگوید حسین!

هرچند چنین سخنان سخیفی ارزش پاسخ را ندارد ولی باید عرض کنیم:

آقای دکتر (!) حسن عباسی ، حضرت رقیه صلوات الله علیها آن بانویی است که مُرده را زنده میکند و میلیونها عشاق دارد! به قول حاج محمود کریمی فردای قیامت ما پر چادر حضرت رقیه بنت الحسین علیهما السلام را میگیریم و وارد بهشت میشویم و شما میمانید و بنی عباس! البته از فردی که کارتون یوگی را کارشناسی و تحلیل کرده است بیشتر از این انتظار نمیرود!!! (همین الان در گوگل سرچ کنید "حسن عباسی کارتون یوگی" تا ببینید چه جملات خنده دار و دور از ذهنی گفته است)

در پایان به نمایندگی از همه بچه هیئتی ها با افتخار اعلام میکنیم ما دیوانه ی رقیه (سلام الله علیها) هستیم چه شما خوشتان بیاید و چه خوشتان نیاید. والسلام

مصیبت حضرت رقیه صلوات الله علیها آنقدر جانسوز و غیر قابل تحمل است که حتی دل دشمنان را هم به درد می آورد. در کتاب سحاب رحمت صفحه 555 به نقل از نهضت حسینی جلد اول صفحه 142 چنین نقل شده است که:

یزید از شمر (علیهما لعائن الله)  پرسید: تو درکربلا بودی هیچ گاه دلت برای حسین (علیه السلام) سوخت؟ شمر ملعون گفت:

از جاهائی که قلب مرا سوزانید زمانی بود که حسین (علیه السلام) در وداع به آخرین درب خیمه آمد و دختر کوچکی دست به گردن او نمود، و چنان ناله «واابتاه» بلند نمود که دل عالمیان را به سوز و گداز انداخت، و حسین سر به زیر انداخته و اشک چشمانش جاری بود و آن کودک می گفت: پدرجان! ما را به مدینه برگردان

وقتی حتی دل شمر سنگدل برای حضرت رقیه میسوزد پس رواست که ما شیعیان در این غم بزرگ به سر و صورت بزنیم و ناله سر دهیم. آه رقیه جان...

چند روز پیش یکی از بازدیدکنندگان سایت تخصصی حضرت رقیه سلام الله علیها برای ما یک نطر ثبت کرد که واقعا خواندنی و قابل تامل بود. ما هم نظر ایشان را بی کم و کاست در سایت قرار میدهیم تا دیگران مطالعه کنند:

بسم الله الرحمن الرحیم. بنده روضه خوان این بانوی بزرگوار هستم. زندگی ام را مدیون او و پدر عزیزش می دانم.زمانی که دختر اولم به دنیا آمد از قبل با مادرش توافق کرده بودیم اسمش را رقیه بگذاریم. بچه را بردم پیش یکی از عرفای اهل دل اصفهان و فرمود نامش را چه گذاشته اید عرض کردم هر چه شما بنامید فرمود من دوست دارم اسمش را بگذارم زهرا. ما هم قبول کردیم .

منتظر ماندیم تا خدا سه سال بعد فرزند دوم را هم به ما هدیه کرد خدارا شکر او هم دختر شد به آرزوی خودمان رسیدیم و نامش را گذاشتیم رقیه. زمانی که چهار سال بیشتر نداشت یک روز آمدم منزل دیدم روی گونه هایش سیاه شده است! از خانمم سوال کردم چرا روی صورت بچه سیاه است؟ گفت :دائیِ رقیه آمده بود بچه ها را ببیند، از بس که این بچه شیرین زبانی کرد دائیش چند بوسه محکم از صورتش گرفته است و این جای بوسه است!

من بی اراده بدنم شروع به لرزیدن کرد .گفتم روی منبر برای مردم می گوئیم صورت این بانوی عزیز سیاه شده بود. وقتی این دختر صورتش با چند بوسه محکم آن هم از سر مهر و محبت سیاه شده است دیگر خدا به داد دل حضرت زینب کبری (س) برسد که نگاه می کرد و می دید که جای سیلی دشمن روی صورت دختر برادرش نمایان است! از آن روز به بعد وقتی روضه حضرت رقیه را می خوانم یقین دارم که صورتش کبود شده بود.
خیلی التماس دعا داریم از همه عاشقان بانوی بزرگوار و سفیر امام حسین (ع) در شام

مهدی احمدی ونهری

دسـتم بسـته سلسه

جا مونده بودم از قافله

روی صورتم جا مونده از

سیلی خولی و حرمله !

در کتب تاریخی چنین نقل شده است که امام حسین علیه السلام روز عاشورا موقع خداحافظی با زنان و دختران خویش چنین فرمود:

سیبکی لکم جدّی و أسعد من بکی        علــی رزئکـم و الفــوز فی جنة الخلد

ســلام علیــکم مــــا امـــرّ فـــــراقـکـم         فقـــوموا لتـودیعی فـذا آخـر العــهد

ترجمه: ای آل الله! به زودی جدّم رسول خدا بر شما خواهد گریست و هر که بر مصیبت شما بگرید سعادتمند است و در بهشت برین رستگار خواهد شد. (آخرین) سلام (من) بر شما چه سخت است فراق شما! اینک برخیزید و با من وداع کنید که این آخرین دیدار است...

از این فرموده ی گهربار امام حسین علیه السلام می توان چنین برداشت نمود که اولا پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صل الله و آله در مصیبت اهل بیت فرزندشان از جمله حضرت رقیه سلام الله علیها اشک ریختند و عزاداری نمودند.

ثانیا ما با گریه و اشک بر مصائب حضرت رقیه سلام الله علیها سعادتمند هستیم و رستگار در جنت الهی! و صد افسوس برای آنهایی که با ایجاد شک در این مصیبت نه تنها از چنین سعادتی بی بهره هستند بلکه موجب خشم حضرت اباالفضل علیه السلام را پدید می آورند و آن دنیا.........!

شما این داستان را بهتر از ما میدانید که وقتی لشکر معاویه ملعون به "شهر انبار" یورش برد و آنجا را غارت کرد حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند:

و يقيناً به من اينگونه خبر رسيده كه مردی از اهل شام به خانۀ زنی مسلمان و زني كه در ذمّة مسلمين بود، وارد شده و خلخال و گردنبد و گوشواره آنها را به غارت برده در حالی که هیچ وسیله ای برای دفاع مگر گریه و طلب رحم نداشتند... پس اگر بعد از این مَرد مسلماني از روي تأسف بميرد، براي او ملامت و سرزنشي نيست، بلكه نزد من ستايش شده است. (1)

دوستان به این نکات توجه کنید که اولا یکی از آن زنها مسلمان نبوده است

دوما آنها جزو نوامیس الهی و خاندان عصمت نبودند

سوما مودّت با آنها شرط نشده بود، چنانکه در مورد اهل بیت علیهم السلام شرط بوده است.

چهارما حتی یک هزارم مصیبت و بلاهایی که بر نوامیس امام حسین(ع) آمده بر آنها وارد نشد.

پنجم ، کلام مولا علی علیه السلام به دور از اغراق و غلو و افراط می باشد لذا ایشان حقیقت کلام را اراده فرموده اند که این حادثه جای مردن دارد.

حال با توجه به مواردی که ذکر شد آیا در مصیبتهای حضرت زینب و حضرت رقیه جای مردن ندارد؟ آن بلاهای عظیم و هتک حرمت های حزن انگیز جای مردن ندارد؟ به قیاس اولویت این مطلب دانسته نمی شود؟

۱. اصول کافی:5/5؛ نهج البلاغة: 69

شاید پذیرش این مطلب برای بعضی ها خیلی آسان نباشد که محبت به حضرت رقیه سلام الله علیها واجب است ولی هنگامی که سخنی از پیامبر گرامی اسلام به میان می آید دیگر جای هیچگونه تشکیک ، اما و اگری باقی نمی ماند.

حضرت محمد صل الله علیه و آله چنین فرمودند که : من لم یرحم صغیرنا و لم یوقر کبیرنا فلیس منا و لا انا منه.

ترجمه حدیث :  هر کس به کودکان ما مهر نورزد و بزرگسالان ما را احترام نکند از ما اهل بیت نیست (یعنی مسلمان نیست) و ما نیز از آنان نیستیم!

حال اینجا دو سوال مطرح می شود. اول اینکه چه کسی دوست دارد از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نباشد و این حضرات از او بیزاری بجویند و بگویند فلانی از ما نیست؟! و آیا مهر نورزیدن به فرزند نوه ی رسول الله (حضرت رقیه علیها السلام) بدتر است یا انکار وجود مقدس این بانوی سه ساله؟!

پاسخ آنقدر واضح و مشخص است که نیازی به توضیح بیشتر وجود ندارد. امید است که با تکریم و محبت به نازدانه ی امام حسین علیه السلام ، زمینه شفاعت اهل بیت علیهم السلام را برای خود فراهم نماییم زیرا حب به حضرت رقیه سلام الله علیها موجب خشنودی پیامبر گرامی اسلام و ائمه اطهار (ع) می باشد.

 منبع حدیث : ملحقات احقاق الحق: ج10، ص739و ج26 ، ص140؛ ذخائر العقبی: ص130-131

ای فـدای چـهـره ی زهراییت

جان، فدای ایـن هـمه زیباییت

ای نگاه عرشیت عشق آفرین

تار مویی از سرت حبل المتین

فرارسیدن سالروز ولادت با سعادت امام حسن مجتبی سلام الله علیه (کریم اهل بیت) را به محضر حضرت ولی عصر (عج) و شما شیعیان گرامی ، تبریک عرض می نماییم.

همسر سابق امام حسن (ع) مادر حضرت رقیه (س)  است

پیرامون دومین خلیفه الهی باید این نکته را بدانید امام حسن (ع) در واپسین روزهای عمر شریف خود اینگونه وصیت نمودند که بعد از شهادتِ او ، امام حسین (ع)با همسر ایشان یعنی حضرت ام اسحاق ازدواج کنند.

حضرت اباعبدالله هم به وصیت برادر خود عمل نمودند و ام اسحاق را به همسری برگزیدند که حضرت رقیه سلام الله علیها حاصل این ازدواج است. آری بنا بر نقلی معتبر حضرت ام اسحاق ، مادر رقیه بنت الحسین (س)  محسوب می شود.

ما گمشدگانیم به عرفان رقیه 
دلها شده محزون و پریشان رقیه 

او دختر معصوم بود و خواهر معصوم 
هم عمه معصوم ، نگر شأن رقیه

 
حاتم که بُوَد شهره آفاق سخایش 
محتاج بوَد بر در احسان رقیه

 
پرچم زده در شام نماینده زینب 
کنسولگری عشق شد ایوان رقیه !

 
گه سینه زند گاه کند ناله و افغان 
این هیئت پرشور محبان رقیه

 
ذهنش بنمود عمه مظلومانه بگفتا 
از جان خودم سیر شدم جان رقیه

 
رفتی ز برم ای به من غمزده مونس 
دل خون شده چو لاله ز هجران رقیه

 
گوشوارۀ غارت شده ات را بگرفتم 
شاید بخندد لب خندان رقیه *

 
رفتم به مدینه نکنم شادی و عشرت 
پرسد ز من ار خواهر نالان رقیه

 
که ای خواهر زیبای من عمه به کجا رفت 
آخر چه بگویم به عزیزان رقیه

 
گویم به دل ویران مکان شد به عزیزم 
آمد پدرش در شب پایان رقیه

 
بگرفت به دامان سر خونین حسین را 
آلوده به خون شد بله دامان رقیه

 
لبهای پدر بوسه زد و جان به رهش داد 
بگریست بر او دیده مهمان رقیه

یک نکته درباره این شعر

شاعر در این ابیات به خوبی مدح حضرت رقیه (س) کرده است و هرکسی از خواندن این شعر زیبا لذت می برد؛ ولی باید نکته ای را درباره یکی از ابیات عرض کنیم تا درباره شخصیت حضرت رقیه سلام الله علیها شفاف سازی شود.

گوشوارۀ غارت شده ات را بگرفتم 
شاید بخندد لب خندان رقیه

شاعر در بیت بالا به گونه ای بیان میکند که گویی دغدغه ی حضرت رقیه سلام الله علیها ، به غارت رفتن گوشواره ایشان است. این در حالیست که حضرت رقیه (س) در خاندان با کرامتی پرورش یافته بود و اهمیتی به مادیات نمیدادند. لذا غصه ایشان فقط به خاطر حضرت سیدالشهدا علیه السلام بود نه چیزهای دیگر.

بزرگان همیشه تذکر داده اند مبادا حضرت رقیه سلام الله علیها را به گونه ای معرفی کنید که مثلا ایشان به فکر گوشواره و گرسنگی و از این قبیل موارد بودند زیرا کاملا اشتباه است. این سه بیت چه زیبا این قضیه را در قالب شعر بیان کرده است:

خستم ولی خواب نمیخوام ... تشنم ولی آب نمیخوام

گشنم ولی شام نمیخوام .... سنگ از روی بام نمیخوام

من فقط بابا ، بابامو میخوام ... من فقط بابا بابامو میخوام

ان شا الله همه ما علی الخصوص شاعران اهل بیت علیهم السلام به این نکته ای که به نقل قول از علما و بزرگان دین نقل شد توجه کنیم و خدایی نکرده حرفی نزنیم که موجب پاییین آوردن شخصیت باعظمت حضرت رقیه بنت الحسین علیهما السلام شود.

عاشـورا تقسـیم وظایف کرد حســین ،

امامت با سجاد

اسـارت با زینب

شـهادت با رقیه ؛

و اینگونه حفظ شـد اسـلام ناب!

مفتخریم که یک سال در کنار محبین حضرت رقیه (س) بودیم و از این طریق به دوستداران نازدانه ی امام حسین علیه السلام خدمت کردیم.

قطعا نقاط قوت این سایت به واسطه ی عنایت حضرت رقیه خاتون بود و ایراداتی هم که وجود داشت بر اثر ضعف بنده ی حقیر رخ داد.

ان شاء الله که روند به روز رسانی سایت تخصصی حضرت رقیه (س) در سال دوم با کیفیت بالاتری ادامه پیدا کند و البته این امر مستلزم دعای شما بزرگوارن است. قطعا انتقادات و پیشنهادات شما موجب پیشرفت کار ما می شود لذا تقاضامندیم ما را از نظرات خود بهره مند نمایید.

امیدواریم حضرت رقیه صلوات الله علیها بازهم توفیق نوکری به ما عنایت کند تا از طریق این سایت ، خدمتگذاری (هرچند ناچیز) انجام دهیم.

در پایان شایسته است از تمام عزیزانی که ما را در طول این سایت حمایت کردند از جمله آقای مصطفی فتح الله زاده تشکر و قدرنمایی نماییم.

روزی که شدیم عاشق و دیوانه ی عباس

مانوس شـدیم بـه هیئت و روضه و گـریـه

مـا لـایـق عـاشــقـی و نـوکــری نـبـودیـم

از لـطـف شــدیـم خـادم جـنـت الرقـــــیـه

بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت در ماه شعبان، جوانه زده است!

رقیه جان! نام تو، ریشه شَر را خشکاند و آتش دوزخ را سرد کرد بر پیروان طریقه ی رستگاری.!

خانه ی حسین (علیه السلام)، با درخشش نام تو، روشن‏تر شد تا نشانه‏ای باشد بر حُرمت دختر، تا دیگر رنگ چهره‏ها با شنیدن صدای تولد دختران، کبود نشود! تا دیگر سنت‏های جاهلانه میان دختر و پسر، خطی نکشد به نشانه ی خوشبختی و نحسی!

♥ السـلام علیـکِ یـا ریـحـانـة الحسـ ـیـن ♥

ضمن تبریک مجدد به مناسبت فرارسیدن ولادت امام حسین سلام الله علیه و حضرت عباس علیه السلام دو مولودی زیبا با نوای مهدی رعنایی آماده دانلود است که امیدواریم از شنیدن آن لذت ببرید.

لینک دانلود :

آی دنیا اربابم حسینه (ولادت امام حسین با حجم 1 مگا بایت)

تو رقیه را عمویی (ولادت حضرت عباس با حجم 8 مگا بایت)

فرارسیدن ولادت با سعادت ارباب دو عالم حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، ولادت علمدار کربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و ولادت حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السلام را به همه شیعیان جهان تبریک و تهنیت عرض می کنیم.

سه نور آمد به عالم پر ز احساس

مـعـطـر هـر سـه از عـطـر گل یاس

ســه نـور تـابـنـاک آســمـانـی

حسین بن علی ، سجاد، عباس

***********************************

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد

عـطـر نـفـس بـقـیـة الله آمــد

با جِلوه ی سجاد ، ابالفضل و حسین

یک ماه و سه خورسید در این ماه آمد

تقدیم به بانوی شهر دمشق ، حضرت رقیه خاتون (س)

در دبستان ازل ، حُسن تو ارشادم کرد

بهر صیدم ز کرم ، لطف تـو امـدادم کرد

نَفس بد سـیرت من مایل هر باطل بود

فیض بخشی تو از دست وی آزادم کرد

طراحان گرافیکی همیشه والپیپرهای زیبایی را به عشق دختر امام حسین علیه السلام ابداع کرده اند که ما بارها در سایت تخصصی حضرت رقیه سلام الله علیها از آن بهره گرفته ایم. در این پست از همه این بزرگواران که هنر و نبوغ خود را وقف حضرات آل الله نموده اند کمال تشکر و سپاس را داریم (اجرکم علی الحسین)

برای دانلود این عکس در سایز بزرگ روی ادامه مطلب کلیک کنید.

حجت الاسلام و المسلمین شیخ مهدی دانشمند چنین نقل کردند که:

بنده حدود ده سال پیش گمان میکردم که هرکس خود را سگ اهل بیت علیهم السلام بداند ارزش انسانی خویش را پایین آورده است. یک روز که در محضر استاد خود ،مرحوم حاج سید حسن فقیه امامی (ره) بودم این مسئله را از ایشان سوال کردم. آیت الله فقیه امامی پاسخ دادند:

چنین نیست که شما تصور میکنید! اتفاقا هرکس خود را سگ اهل بیت علیهم السلام و سگ حضرت رقیه بداند  ارزش خود را بالا برده و این یک فضیلت است! سگ به صاحبش وفا دارد ولی انصافا کدام یک از ما نسبت به اهل بیت علیهم السلام وفاداری نمودیم؟ ما لایق مقام ارزشمند سگ اهل بیت بودن نیستیم...

مرحوم آیت الله سید حسن فقیه امامی

حجت الاسلام والمسلمین دانشمند صحبتهای خود را چنین ادامه داد:

وقتی این سخنان را از استاد شنیدم بلافاصله از گمان اشتباهی که در گذشته داشتم استغفار کردم. دفعه بعدی هم که به کربلا مشرف شدم از امام حسین علیه السلام پوزش طلبیدم!

سگ این سه ساله ام، کور بشه چشم حسود

 میکـُشم هر کی بگه که رقیه ای نبود

سایت تخصصی حضرت رقیه (س) تقدیم میکند:

برای دانلود این کلیپ که در جواب یاوه گویی دشمنان دختر امام حسین علیه السلام تهیه شده است به ادامه مطلب مراجعه کنید. این فایل تصویری را با فورمت mp4 قرار دادیم تا هم در رایانه و هم تلفن همراه قابل مشاهده باشد.

ای عشق ابدی، یا رقیه مددی

استاد الفقها مرحوم آیت‌ الله العظمی میرزا جواد تبریزی (ره) در سال 1381 و چهار سال پیش از رحلت خویش در حرم حضرت رقیه علیها السلام سخنرانی جالبی دارد که اینچنین است:

 مزار کنونى حضرت رقیه بنت الحسین (علیهماالسلام) در شام، از اول مشهور بوده، گویا حضرت امام حسین علیه السلام نشانى را از خود در شام به یادگارى سپرده است، تا فردا کسانى پیدا نشوند که به انکار اسارت خاندان طهارت علیهم السلام و حوادث آن بپردازند، این دختر خردسال گواه بزرگى است بر اینکه در ضمن اسیران، حتى دختران خردسال نیز بوده‌اند، ما ملتزم به این هستیم که بر دفن حضرت رقیه (علیهاالسلام) در این مکان شهرت قائم است، حضرت علیهاالسلام در این مکان جان سپرده و دفن شده است. ما به زیارتش شتافتیم، و باید احترام او را پاس داشت.

دفن این طفل خردسال در شام گواه بزرگ و نشان قوى از اسارت خاندان طهارت، و ستم روا داشته بر ایشان دارد، آن ستمى که تمام پیامبران از آدم تا خاتم بر آن گریستند، تا آنجا که خدا عزاى امام حسین علیه السلام را بر آدم خواند، از این رو احترام این مکان لازم است.

به سخنان فاسد گوش فرا ندهید، و به سخنان باطلى که مى گویند: رقیه علیهاالسلام طفلى خردسال بیش نبود، گوش فرا ندهید، مگر على اصغر علیه السلام کودک خردسال نیست که در روز قیامت شاهدى خواهد بود، و موجب آمرزش گنهکاران شیعه خواهد شد؟! ان شاء الله تعالى.

بنابراین بر همه واجب است احترام این مکان را داشته باشند، و به سخنان فاسد و بیهوده‌اى که از گمراهى شیاطین است، گوش فرا ندهند و اعتنایى نکنند. ما با زیارت دختر امام حسین علیه السلام به خداوند متعال تقرب مى‌جوییم، آن دخترى که خود مظلوم بود، و خاندان وى همه مظلوم بودند.

دختری سه ساله چه زیبا ثابت کرد :

صمیمانه امام حسین را بخواه ،

حسین (علیه السلام) تا کنج خرابه هم می آید !

وقتی یزید {به ظاهر} از ظلمهایی که نسبت به اهل بیت روا داشته بود اظهار تاسف کرد دستور داد تا ماموران، اسباب سفر برای برگشتن آنان به مدینه را فراهم آورند. قافله آماده حرکت شد.

حضرت زینب (س) در موقع وداع با شامیان سر از کجاوه بیرون آوردند و به شامیان فرمودند: ای اهل شام! از خاندان رسالت در این خرابه امانتی به جای مانده است. جان شما از این امانت به خوبی نگهداری کنید. هرگاه به کنار قبرش رفتید آبی بر سر مزارش بریزید و چراغی در کنار قبرش روشن کنید...

منابع: (ریاض القدس ج2 ص237. زینب فروغ تابان کوثر ص370. رمز المصیبه ج3 ص329)